Voor dit feest zijn er veel verschillende insteken te bedenken. In een boerengemeenschap zou het typisch het moment zijn om het binnenhalen van de oogst te vieren. Het graan is al enige tijd van het land, de dieren zijn vetgemest en veel fruitbomen zijn bijna klaar om geoogst te worden. Tijdens Mabon hebben we een goed zich op datgene wat de zomer ons gebracht heeft en kunnen we hopelijk opgelucht ademhalen. Ook metaforisch kunnen we kijken wat de afgelopen periode ons gebracht heeft. Zo heb ik onlangs een belangrijk diploma op kunnen halen als resultaat van noeste arbeid. Iets om zeker dankbaar op terug te kijken.
Tegelijk is het ook het moment op plannen te maken voor het komende jaar en een deel van de oogst als zaaigoed vast opzij te zetten voor het komende jaar. De grond krijgt vast een eerste bewerking, wellicht wordt er nog wintergoed gezaaid en ook voor ons moderne leven kunnen we bepalen waar we de komende tijd aandacht aan gaan besteden.
Daarnaast is dit natuurlijk ook het moment dat we gaan merken dat de nachten echt langer worden. De afgelopen tijd stond ik al in het donker op en was het nog schemerig als ik naar mijn werk reed. De komende maanden zal het alleen maar donkerder worden. In de oude boerengemeenschappen gaf dit de mensen tijd om wat meer rust te nemen. De landbouw lag min of meer stil. Wat er nog restte was onderhoud en voorbereiding voor het komende jaar. De natuur verstilt alsof de adem ingehouden wordt voor het grote werk. Nog even en we krijgen de najaars- en winterstormen die de bladeren van de bomen rukken maar nu mogen we nog even genieten!
Een andere insteek is dat we door Mabon zijn aangeland in de donkere tijd van het jaar. Voor veel mensen is dit te vergelijken met de herfst van het leven, een aankondiging van de komende dood. Maar, is de dood niet ook een nieuw begin? Door het afsterven van het gewas komen er nieuwe grondstoffen in de grond die een nieuwe oogst straks weer mogelijk maken. De dieren die we in het najaar slachtten gaven de gemeenschap een grotere kans om goed door de winter te komen. Binnen veel religies is de dood slechts een poort naar een nieuw bestaan, op een ander niveau of in een nieuw leven. Onlangs zei een goede vriend tegen mij: 'De goden zijn eeuwig. Onze tijdspanne hier op aarde is beperkt. Het grootste geschenk dat we de goden kunnen geven is onze tijd'.
Laten we daarom als bewijs van onze dankbaarheid de goden een deel van onze tijd schenken. Vier de herfst, vier Mabon! Op welke wijze dan ook!
